Το κάστρο του Μαργαριτίου

Στη νότια πλευρά του Μαργαριτίου, υπάρχει κάστρο σε λόφο που δεσπόζει στην περιοχή. Πρόκειται για οθωμανικό κάστρο, σε θέση όπου προϋπήρχε Βυζαντινό φρούριο, που κατελήφθη για λίγο από τους Ενετούς, μετά από μια μάχη που άφησε εποχή. Το κάστρο άρχισε να κατασκευάζεται από τους Τούρκους το 1549, επάνω στα ερείπια προϋπάρχοντος αρχαίου οχυρού και καταστράφηκε από τους Ενετούς το 1571.

Η κατάληψη του φρουρίου υπήρξε σημαντική για τους Ενετούς και ο Ορσίνι, παράγγειλε τη δημιουργία ζωγραφικού πίνακα με θέμα τη μάχη. Ο πίνακας ανατέθηκε στον Έλληνα Αντώνιο Βασιλάκη εκ Μήλου (Antonio Vassilacchi), ο οποίος ήταν παρών στη μάχη. Αργότερα, μεταξύ 1620 με 1650, δημιουργήθηκε αντίγραφό του από τον Pietro Belloti. Ο πίνακας έχει ύψος 2,75 και πλάτος 3,35 μ. και βρίσκεται στο Παλάτι των Δόγηδων της Βενετίας στο δεύτερο όροφο (Sala dello Scrutinio). Αντίγραφο του πίνακα απέκτησε η κοινότητα Μαργαριτίου το 1958, το οποίο σώζεται έως σήμερα.

Το κάστρο πρέπει να ανακατασκευάστηκε ριζικά, περίπου έναν αιώνα μετά την κατασκευή του, στο δεύτερο μισό του 17ου, ή στις αρχές του 18ου αιώνα. Σε αυτή τη φάση, πρέπει να επιχωματώθηκαν εσωτερικά, οι αυλές και οι προμαχώνες και να μετακινήθηκε η πύλη.

Το κάστρο του Μαργαριτίου, στην περίοδο του Αλή πασά, το 1818, επισκευάστηκε από τους Τούρκους και χρησιμοποιήθηκε σαν ορμητήριο κατά της Πάργας. Αργότερα χρησίμευσε και σαν φυλακή. Οι φυλακές του κάστρου Μαργαριτίου, ήταν γνωστές για τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων και αναφέρονταν ως «Φυλακές Κούτσουρο».

Έως το 1911 το φρούριο του Μαργαριτίου, χρησίμευε ως στρατώνας του τούρκικου στρατού, έδρα του στρατιωτικού διοικητή της περιοχής και ως φυλακές για τους βαρυποινίτες και τους επαναστάτες Έλληνες. (Wikipedia)